اسفنوئیدوتومی
زمینه
اسفنوئیدوتومی باز کردن جراحی سینوس اسفنوئید است.
سینوس های اسفنوئید هوادهی مرکزی استخوان اسفنوئید هستند که در حدود 3 ماهگی شروع به رشد می کنند. رشد آنها به عنوان واژیناسیون فرآیند کوپولار غضروفی آغاز می شود و تا سال های نوجوانی به بزرگ شدن ادامه می دهد.
به دلیل تنوع بالای پنوماتیزاسیون سینوس اسفنوئید، مرزها می تواند از فردی به فرد دیگر متفاوت باشد.
مرزهای قدامی سینوس اسفنوئید احتمالاً سازگارترین هستند. آنها عبارتند از تاج اسفنوئید در جلوی فوقانی، که با صفحه عمود بر استخوان اتموئید مفصل می شود، و منقوش قدامی تحتانی، که با vomer مفصل می شود. مرزهای خلفی سینوس اسفنوئید معمولاً شامل sella turcica از نظر داخلی و سینوس های غاری از طرف جانبی می شود.
هامبرگر 3 نوع پنوماتیزاسیون را بر اساس رابطه آن با سلا تورکیکا توصیف کرد: کانکال (سینوس اسفنوئید ابتدایی یا وجود ندارد)، پرسلار (دیواره سینوس اسفنوئید خلفی که با استخوان ضخیم از سلا جدا می شود) و سلار (دیواره سینوس اسفنوئید خلفی که در مجاورت sella است). [1] رایج ترین پیکربندی در سری او نوع سلار بود که در 86٪ از جمعیت یافت می شود، در مقایسه با نوع پیش فروش (11٪) و نوع conchal (3٪).
نویسندگان یک پیکربندی کاملاً رایج چهارم را توصیف کرده‌اند، نوع postsellar، که در آن سینوس اسفنوئید فراتر از sella turcica گسترش می‌یابد به طوری که sella بخشی از سقف سینوس اسفنوئید را تشکیل می‌دهد. علاوه بر این، کیاسم بینایی و شریان های کاروتید داخلی اغلب با دیواره های خلفی یا جانبی سینوس اسفنوئید ارتباط نزدیکی دارند.
حدود جانبی سینوس اسفنوئید بسیار متفاوت است. ناحیه تحتانی سینوس اسفنوئید حامل عصب ویدین است و ناحیه فوق جانبی حامل V2 در روزنه روتندوم است.
وسعت جانبی سینوس اسفنوئید ممکن است به این اعصاب یا فراتر از آن گسترش یابد. شاخه سپتوم خلفی شریان اسفنوپالاتین چند میلی متر زیر سوراخ طبیعی سینوس اسفنوئید قرار دارد.
