بررسی بالینی جراحی باز و جراحی لاپاراسکوپی در درمان فیبروم رحم
در مجموع 80 بیمار مبتلا به فیبروم رحمی بستری در بیمارستان انتخاب شدند که همگی تحت عمل جراحی میومکتومی قرار گرفتند و دو گروه بر اساس روش جراحی انتخاب شدند، یعنی گروه کنترل (40 مورد) و گروه پژوهش (40 مورد). بیماران گروه کنترل لاپاراتومی و بیماران گروه مورد تحت عمل جراحی لاپاراسکوپی قرار گرفتند. شاخص‌های حین عمل، عملکرد تخمدان و عود باقیمانده فیبروم‌ها بین دو گروه بررسی و مقایسه شد. یافته‌ها: زمان عمل، زمان بستری شدن کاتتر و زمان بستری بیماران گروه مورد کمتر از گروه کنترل بود (05/0>P). ) کمتر از گروه کنترل و استرادیول (E2) بیشتر از گروه کنترل بود (05/0>P). سونوگرافی B 3 و 6 ماه پس از عمل پیگیری شد. و میزان باقیمانده و میزان عود فیبروم بین دو گروه مقایسه شد. از نظر آماری معنی دار نبود (P>0.05). نتیجه‌گیری: استفاده از جراحی باز و لاپاراسکوپی در درمان فیبروم‌های رحمی می‌تواند به طور موثری فیبروم‌ها را از بین ببرد و از عود آن جلوگیری کند، اما جراحی لاپاراسکوپی مزایای چشمگیری در بهبود عملکرد تخمدان و بهینه‌سازی شاخص‌های بعد از عمل دارد. این یک گزینه جراحی عملی، ایمن و مؤثر است که ارزش توسعه بالینی گسترده را دارد.
