کاربرد بالینی درمان کم تهاجمی به کمک آندوسکوپی سندرم تونل کارپال
برش باز تونل کارپ و رفع فشار در کف دست یک عمل رایج برای بیماران مبتلا به سندرم تونل کارپ است. اگرچه می تواند به اثر کاهش فشار قابل توجهی بر روی عصب مدیان دست یابد، ویژگی باز آن می تواند دوره بهبودی عملکرد دست را پس از عمل طولانی تر کند، قدرت گرفتن و نیشگون گرفتن بیماران را کاهش دهد و بر زندگی و کار طبیعی بیماران تأثیر بگذارد. مهمترین چیز عمل جراحی باز برای برش آپونوروز کف دست و کشیدن تاندون مچ دست است که می تواند تا حدودی به عصب مدیان آسیب برساند، حتی باعث تخریب ساختار عصبی عروقی و افزایش درد پس از عمل و طولانی شدن دوره پس از عمل بیماران شود. و به عنوان یک جراحی باز، برش جراحی آن بزرگ است و جای زخم جراحی بعد از بهبودی برش می تواند زیبایی دست بیماران را تا حدودی تحت تاثیر قرار دهد. از این رو، این تمرکز تحقیقاتی بیماران سندرم تونل کارپال است که به دنبال یک طرح جراحی با آسیب کمتر، اثر درمانی بهتر و بهبودی سریع‌تر باشند. با توسعه مداوم فن آوری کم تهاجمی، دستگاه های کمکی کم تهاجمی، عمدتاآندوسکوپ ها، به طور گسترده در کلینیک استفاده شده استal . آنها می توانند میدان دید جراحی را با استفاده ازآندوسکوپ هاکه می تواند برش جراحی را به حداقل برساند، که نه تنها زیبایی برش جراحی بیماران را بهبود می بخشد، بلکه چرخه ترمیم زخم بعد از عمل را تا حد زیادی کوتاه می کند، که می تواند بیماران را تشویق به انجام تمرینات توانبخشی قدرت مچ دست و قدرت گرفتن در اسرع وقت کند. ممکن است. ثانیاً، این عمل می تواند با به دست آوردن میدان دید جراحی از طریق جراحی، عمل کشیدن روی آپونوروز کف دست و تاندون مچ دست را تا حد زیادی کاهش دهد.آندوسکوپو در عین حال می تواند از بریدن عضلات بالای رباط، زنجیر بین تنار و تنار و فاسیای سطحی کف دست به طور همزمان جلوگیری کند که می تواند از کاهش قدرت گرفتن دست پس از عمل جلوگیری کند و از خطر جلوگیری کند. عوارض جراحی باز معمولی دیده می شود کهآندوسکوپیبرش و رفع فشار تونل کارپ می تواند ارزش کاربردی مثبتی در درمان بالینی بیماران مبتلا به سندرم تونل کارپ داشته باشد.
