تجزیه و تحلیل تأثیر تاریخچه جراحی لگن و شکم بر تأثیر درمانی جراحی کم تهاجمی زنان
با توجه به تاریخچهجراحی لگن و شکم100 بیمار به دو گروه 50 نفر در گروه روتین (بدون سابقه جراحی لگن و شکم) و 50 نفر در گروه مداخله (با سابقه جراحی لگن و شکم) تقسیم شدند. داده های بالینی دو گروه به صورت گذشته نگر مورد تجزیه و تحلیل قرار گرفت و تأثیر خاص تاریخچه جراحی لگن و شکم بر اثر درمانی جراحی زنان با حداقل تهاجم به طور جامع مورد تجزیه و تحلیل قرار گرفت. نتایج مشاهدات و تحقیقات بالینی نشان داد که میزان چسبندگی حفره لگن و شکم در گروه مداخله 00/48 درصد بود که کمی بیشتر از گروه روتین به میزان 00/20 درصد بود. تفاوت معنی داری در میزان چسبندگی لگن و شکم و شاخص های جراحی بین دو گروه وجود نداشت (P>0.05)؛ در مقایسه با گروه کم تهاجمی، بروز واقعی چسبندگی های لگنی و شکمی در گروه لاپاراتومی نسبتاً بالاتر بود. در مقایسه با بیماران با سابقه جراحی متعدد، میزان چسبندگی بیماران با سابقه جراحی قبلی لگن و شکم کمی کمتر بود و میزان چسبندگی و شاخص‌های جراحی بین گروه‌ها تفاوت معنی‌داری داشت (193/4=χ~2، 05/0 P<). نتیجه گیری بیماران با سابقه جراحی لگن و شکم در گذشته می توانند با خیال راحت با جراحی کم تهاجمی زنان درمان شوند. با این حال، لازم است قبل از جراحی، بازرسی خوبی انجام شود، محل چسبندگی را به خوبی پیش بینی کرد و محل سوراخ شدن ماده را انتخاب کرد تا خطر جراحی کاهش یابد و اثر درمان بالینی بهبود یابد.
